തിരിച്ചുക്കാനോ  അടുക്കിവയ്ക്കാനോ ആകാത്തവിധം അക്ഷരങ്ങൾ എരിഞ്ഞടങ്ങുമോ എന്ന ഭയം.

അടുക്കി വയ്ക്കുന്ന വാക്കുകൾ പൂർണമാക്കുന്നത് വാക്കുകളിലൂടെ പായുന്ന നിന്റെ മനസ് ആണ്.

എന്റെ മനസ് തൊട്ടറിത്ത നിന്നെ മറക്കുകയെന്നാൽ മൃതിയാണ് 

ആ ഒറ്റമരം മനസിനെ ആർദ്രമാക്കുന്നുണ്ട്

ഒരു പക്ഷേ നമ്മുക്ക് മാത്രമായി ഒരിടം അത്  ഒരുക്കി വച്ചിടുണ്ടാകാം

ആ ഒറ്റമരത്തണലിന്റെ തണുപ്പിൽ അസ്തമയ സൂര്യൻ ആകാശത്തെ ചുവപ്പിച്ച് മറയുന്നത് കാണാനൊരിടം

ചുവപ്പു മാറി ആ ഒറ്റമത്തിന്റെ ഇലകൾക്കിടയിലൂടരിച്ചിറങ്ങുന്ന നിലാവെളിച്ചത്തിൽ നമ്മളെ നോക്കി അസൂയയോടെ കൺചിമ്മുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളോട് വിളിച്ചു പറയണം

 ഈ ഒറ്റമരത്തണൽ എനിക്കും എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൾക്കും മാത്രമായി ഒരുക്കിയ ഇടമാണെന്ന്  . 

നഷ്ടപ്പെടുമോ എന്ന ഭയം മനസിൽ തോന്നി തുടങ്ങിയിരിന്നു. 

നനുത്ത  വിരലുകൾ കൊണ്ടു നീ  തൊട്ടറിഞ്ഞ എന്റെ ഉള്ളിനെ ഞാൻ വീണ്ടും മറയ്ക്കാൻ  ശ്രമിച്ചപ്പോൾ നിന്റെ മനസ് വിങ്ങിയതിന് മാപ്പ് .

 

ഇനിയത് ഉണ്ടാകില്ല. എത്ര മറയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും  എന്റെ ഉള്ളം നീ തൊട്ടറിയുമെന്ന് ഇന്ന് ഞാനറിയുന്നു

ഒപ്പം കൂടിയത് ഇടയ്ക്ക് യാത്ര പറഞ്ഞ് പിരിയാനല്ല

അനിവാര്യമായ ജീവിത യാത്രയുടെ അന്ത്യം വരെ ഒപ്പം ഉണ്ടാകും എന്ന പ്രതീക്ഷയിലാണ്.

നമ്മുക്ക് യഥാർത്ഥ നമ്മളാകണം. നമുക്കൊരിടം വേണം. ആ ഇടം നമ്മുക്ക് തരാത്ത സമൂഹത്തോട് നമ്മുക്ക് കലഹിക്കണം . പ്രതീക്ഷകളാണ് നിന്നോടൊപ്പം മുന്നോട്ടുള്ള യാത്രകളുടെ പ്രചോദനം

ഒരിക്കൽ ഒരിടംവരെ പോകണം 

ചുറ്റിലും തുറിച്ചു നോട്ടങ്ങളില്ലാതെ പരസ്പരം നോക്കിയിരിക്കാനൊരിടത്തേക്ക് 

അവിടെ നമ്മുടെ കണ്ണുകൾ പരസ്പരം പറയുന്ന സ്വകാര്യം കേട്ടിരിക്കാം

ആ ഇടത്തെ നിശബ്ദതയെ നമ്മുടെ നിശ്വാസം കൊണ്ട് ഭഞ്ജിക്കാം 

 

അവിടെ എന്നോട് ചേർന്നിരുന്ന്   പറയാൻ ബാക്കി വച്ചത്  നീ പറയുമ്പോൾ നിന്നെ തഴുകന്ന നനുത്ത വിരലുകൾക്ക് നിന്നോട് മന്ത്രിക്കാൻ എന്തായിരിക്കും ഉണ്ടാവുക? 

എനിക്കും നിനക്കും  മാത്രമായി ഒരിടമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ 

സ്വപ്നങ്ങളും ചിന്തകളും പ്രതീക്ഷകളും

ചെറിയ പരിഭവങ്ങളും ഒക്കെ  പങ്ക് വയ്ക്കാൻ ഒരിടം

എന്റെ മുടിയിഴകളെ തഴുകി അടുത്തു നിന്നപ്പോൾ നീ പറയാൻ ബാക്കി വച്ചത് പറയാനൊരിടം 

ആ ഒരിടത്തെ നീ അത്രമേൽ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്ന് 

എന്നെ തലോടിയ വിരലുകൾ എന്നോട് പറഞ്ഞ പോലെ

എവിടെയോ മറന്നുവച്ച അക്ഷരങ്ങളെ ഞാൻ തിരയാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

തിരഞ്ഞു കിട്ടി  കൂട്ടി വച്ച അക്ഷരങ്ങൾക്ക്  പക്ഷേ വാക്കുകളെ പൂർണമാക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.

എങ്കിലും ഞാൻ കൂട്ടി വച്ച അക്ഷരങ്ങളിൽ നിന്റെ കണ്ണ് പതിയുമ്പോൾ അവ പൂർണമാകുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിപ്പോകുന്നു.

 

മറന്നു വച്ച അക്ഷരങ്ങളെ വീണ്ടും തിരിയാൻ പോകുന്നു 

നമ്മൾ പരസ്പരം വലിച്ചടുപ്പിക്കപ്പെട്ടവരല്ല. നമുക്കിടയിലെ അടുപ്പം കാലം നമ്മുക്ക് വേണ്ടി മാത്രം കരുതി വെച്ച് സമ്മാനിച്ച മനോഹാരിതയാണ്.

ഒരുമിച്ചുള്ള യാത്രകൾ ആ അടുപ്പത്തെ / നമ്മുടെ മനസിനെ കൂടുതൽ ആർദ്രമാക്കുന്നത് ഞാനറിയുന്നു.

നനുത്ത വിരലുകൾ എന്റെ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് എന്റെ തോളോട് തല ചായ്ച്ച് ഒപ്പം പോരുമ്പോൾ ഞാനറിഞ്ഞു നിന്റെ മനസിൽ തളം കെട്ടിനിന്ന ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ വേദനയെ നീ മറികടന്നത് കാലം നമ്മുക്ക് സമ്മാനിച്ച ആ അടുപ്പം കൊണ്ടാണെന്ന് , ആ നനുത്ത വിരലുകൾ എന്റെ ഉള്ള് തൊട്ടറിയുന്നുവെന്ന് .

അദൃശ്യമായ എന്തോ ഒന്ന് നമ്മെ ചേർത്തു നിർത്തുന്നുണ്ടാകാം

എനിക്കും നിനക്കുമിടയിടെ നീണ്ട മൗനത്തിലും എന്നിൽ നിന്നും ഒഴിത്തുമാറിയ കണ്ണുകളിൽ നിന്റെ മനസ് തൊട്ടറിഞ്ഞത് അതുകൊണ്ടാകാം

നിന്നിലെ എന്നെ അറിഞ്ഞതും അതുകൊണ്ടാകാം

ഓർത്തു വയ്ക്കാൻ കുറച്ച് സമയം കൊണ്ട് മധുരമുള്ള കുറച്ച് ഓർമ്മകൾ തന്ന തീരത്തിനോട് പറയാനുള്ളത്

അമ്മയുടെ ഒക്കത്തിരുന്ന് ഭയന്ന് വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് തിരയേ നീ തീരം തൊടുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ  അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല നീ ആർത്തുല്ലസിച്ച് തീരത്തെ പുൽകിയതാണെന്ന് അല്ലാതെ ആ കുഞ്ഞു മനസിനെ പേടിപ്പെടുത്തിയതല്ലെന്ന് .

ഇന്നെനിക്ക് നിന്നെ പേടിയില്ല പക്ഷേ എന്നിട്ടും  എന്തേ അവൾ നിന്നെ നോക്കി എന്റെ തോളോടു ചാഞ്ഞപ്പോൾ ഒന്നു ചേർത്തു പിടിച്ചില്ല , ഒന്നു തലോടിയില്ല. 

തിരയോട് പറഞ്ഞത്

എന്നോട് ചേർന്ന്  തോളിൽ തലചായ്ച്ച്  ഒപ്പം നില്ക്കുമ്പോൾ എതിരേ വീശിയെ കാറ്റിനെ കടന്ന് തീരത്തെ പുൽകിയ തിര എന്നോട് രഹസ്യമായി ചോദിച്ചു 

' ഇവൾ നിനക്ക് ആരാണ് ? '

 എന്റെ വിരലുകളെ പുൽകിയ നിന്റെ നനുത്ത വിരലുകളെ മുറുക പിടിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു 

എനിക്കുമിവൾക്കുമിടയിലെ അനന്തമായ അകലത്തിലും ഇവളുടെ അദൃശ്യമായ സാമീപ്യം എന്റെ ഉള്ള് തൊട്ടുണർത്തുമ്പോൾ ഞാനറിയുന്നു ഇവിടെ ഞാനും അവളുമില്ല ഞങ്ങൾ മാത്രം. 

..................................................................................

എന്നോട് ചേർന്നിരുന്ന് എന്നിലേക്ക് തലച്ചായച്ചവൾ ചോദിച്ചു നമ്മൾ തമ്മിലുളള ബന്ധത്തിന്റെ ആഴമെത്ര ?

'ദാ ഈ തീരത്തെ ചുംബിക്കുന്ന തിരകളെ   നീ ഒരായിരം ജന്മമെടുത്ത് എണ്ണുന്നതിനുമപ്പുറം '

അവളോട് പറയാതെ പറഞ്ഞത്

ചോദ്യം ഉത്തരം

 " പ്രണയത്തിനും സൗഹൃദത്തിനും വാത്സല്യത്തിനുമപ്പുറം  എന്നൊന്നുണ്ടോ?"

 

" അറിയില്ല "

"ഉണ്ട്"

"എന്ത് ?"

" അതിനെ ഒരു പേരിട്ട് വിളിക്കാൻ എനിക്കറിയില്ല "

"പിന്നെ?" 

" വാക്കുകൾ കൊണ്ട് വിവരിക്കാനാവത്തവിധം ആ ഒന്ന് നമ്മെ ചേർത്തു നിർത്തുന്നുണ്ട്. "

" വാക്കുകൾ ഇല്ലാതാകുമ്പോഴും നമ്മൾ വാചാലമാകുന്നത് അതു കൊണ്ടാകുമല്ലേ?"

"അതേ "

"നമ്മുക്കിടയിലെ മൗനം പോലും സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും ഇടവേളകളില്ലാതെ"

" എപ്പോഴും കൂടെയുണ്ടാകും എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട്"